Pompoenenoogst

 



Van het weekend heeft de eerste nachtvorst zich alweer aangediend. Het besef dat de tuin nu echt op zijn einde gaat lopen begint langzaam te komen. De laatste bonen zijn geplukt, de courgette is geruimd, een groot deel van de laatste bietjes geoogst en pompoenen en kalebassen geplukt. De pompoenen heb ik in 2 soorten en beiden zijn eetbaar. Ik heb gewacht met oogsten totdat de stelen waren ingedroogd om zo de bewaarbaarheid te verlengen. De soort "Baby bear" hangt nog aan de inmiddels kaal geworden ranken. Van de kalebassen heb ik er ongeveer 20 geplukt en er hangen er minstens nog zoveel aan. De kalebassen lenen zich uitstekend voor het maken van stillevens.

Over de boerenkool had ik insectengaas gespannen om te voorkomen dat het koolwitje zijn eitjes daar zou gaan leggen. Omdat ik al een paar dagen geen koolwitje heb gezien heb ik het gaas verwijderd. Wat steekt het groen van de kool mooi af tegen de afstervende overige planten. De aardperen hebben door hun lengte moeite zich staande te houden met deze wind. Zolang ze er nog een beetje uitzien mogen ze van mij blijven staan totdat ze afsterven.

De wintersla, rucola en veldsla doen het ook goed. Het zaad van de dropplant is inmiddels opgekomen en de kamille die ik in het veld van de uien had staan, heeft zich spontaan en nogal groots uitgezaaid. Gelukkig vind ik het een heel mooi kruid. De borlottibonen kleuren mooi roze en hebben nog even nodig.

De bedden waarop op dit moment niet wordt verbouwd, heb ik ingezaaid met rogge. De rogge houdt de voedingsstoffen vast, verbetert de structuur van de grond en houdt onkruid tegen. 

 

Hoewel er nog wel het een en ander te beleven valt maakt de herfst dat de tuin toch langzaamaan in rust gaat. En ergens is dat natuurlijk maar goed ook want anders zou de grond uitgeput raken.

 

 

Een onverwachte ontmoeting

Na geweldige nazomerdagen sloeg het weer plotsklaps om en deed storm en regen de tuinen letterlijk in een chaos veranderen. Neergestreken aardperen, Cosmea die in een klap al haar schoonheid verloor, geknakte bonenranken. Het is herfst!

Toen er donderdagavond een flauw zonnetje scheen ben ik daarom samen met Jacques op de fiets gestapt om wat orde in de puinhoop te gaan scheppen. Als eerste heb ik de pepers en de tomaten uit de kas geruimd. De opbrengst van met name de pepers was dit jaar bijzonder goed en naast de pepers die ik heb ingevroren voor de wintervoorraad (2 zakken) had ik ook nog genoeg pepers over om sambal van te maken.

Terwijl ik bezig was met het ruimen van de Cosmea hoorde ik op het scouting terrein naast onze tuin een bekend geluid. Wim Kerkhof van The Amazing Stroopwafels gaf daar een benefiet optreden. Al glurend vanaf de slootkant kon ik alles goed volgen. Op een gegeven moment had hij onze aanwezigheid door en konden we nog een paar verzoeknummers doorgeven. Al van kinds af aan volg ik ze en wat is het dan leuk om op een plek waar je het totaal niet verwacht zo'n ontmoeting te hebben. Ik kon er niets aan doen maar ik moest even een traantje wegpinken toen ik van de slootkant wegliep terwijl ik de Dievenweg langzaamaan hoorde verstommen.

Het ruimen van de Cosmea was opeens minder erg en ik heb uiteindelijk ook nog de gezaaide wintersla verspeend en in koude bakken gezet. Ik ben benieuwd of het iets gaat worden.

Hoewel de opbrengst niet meer zo groot is als een paar weken geleden, blijf ik toch met regelmaat oogsten van de bonen, andijvie, venkel, bieten, prei en courgette. De komende maanden hoop ik de rest van mijn pompoenen en kalebassen te oogsten. Wat er dan nog op de tuin staat is boerenkool, pastinaak, bietjes, aardperen, winterprei, veldsla, rucola, wintersla en Borlottibonen.

Ondanks dat de zomer nu definitief voorbij is, vind ik de herfst toch stiekem ook wel erg leuk.