Ze doen de naam zomerkoninkjes echt eer aan. Of de zon nu schijnt of niet als ze rijp en rood aan hun steeltjes hangen krijg ik een echt zomergevoel. De smaak is zo zoet dat mocht je er al suiker overheen doen, je dit gerust achterwege kan laten. De eerste aardbeien heb ik uiteraard zo uit het vuistje gegeten en de paar die over waren, op mijn beschuitje gedaan. Je begrijpt dat dat naar meer smaakt!
Wie ze ook graag zo uit het vuistje eet is Kees de merel. Al dagenlang heeft hij op het krukje zitten wachten tot de eersten begonnen te kleuren. Nu ben ik erg blij dat Kees bij ons in de tuin bivakkeert maar ik vind het minder leuk dat hij de aardbeien eerder dan ik van de plant af weet te halen. Aan de honger kan het niet liggen. 's-ochtends vroeg krijgt hij namelijk het klokkenhuis van mijn appel, overdag een aantal keren voer en bij de beplanting is er voldoende rekening gehouden met de aanplant van bessenstruiken e.d. dus de aardbeien mag hij wat mij betreft overslaan.
Om wat aardbeien voor onszelf te garanderen heb ik de planten daarom afgedekt met insectengaas. Grove mazen hebben in dit geval geen effect omdat ik inschat dat Kees het net wel weet te omzeilen en bovendien loopt Kees het risico in het net verstrikt te raken en dat willen we natuurlijk ook niet. De eerste dag zat hij wel even raar te kijken maar nu we een week verder zijn heeft hij zich erbij neergelegd geloof ik. Als troost leg ik af en toe een aardbei bij het klokkenhuis. Als goedmakertje zeg maar.
Behalve aardbeien geven de planten ook uitlopers. Door de uitlopers in een potje potgrond te steken en nog even aan de plant te laten, hoop ik dat ze gaan wortelen en Kees en ik volgend jaar nog meer aardbeien hebben. Wordt vervolgd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten